Wat kun je doen als stress je motivatie verlamt?

Je wéét wat je moet doen. En toch… gebeurt er niets. Je hoofd zit vol plannen, maar je lijf doet niet mee. Het voelt alsof je vastzit – in jezelf. In mijn werk met neurodivergente professionals zie ik dagelijks hoe stress hun motivatie beïnvloedt en hoe kleine aanpassingen al veel kunnen veranderen. Slimme, ambitieuze mensen die willen presteren, die weten wat nodig is – maar die op cruciale momenten blokkeren.

Niet uit onwil. Maar omdat stress hun motivatie letterlijk onderuit haalt. Je kent het vast: je wilt starten, je hebt het honderd keer doordacht, en toch komt er niks uit je handen.
Je voelt frustratie, schaamte misschien. Als vitaliteitskundige en ervaringsdeskundige gespecialiseerd in ADHD help ik cliënten dagelijks hun stress te begrijpen en hun motivatie terug te vinden. Want hoe kan het dat je het ene moment alles aankunt, en het volgende moment compleet verlamd bent? In dit blog ontdek je precies waarom motivatie en stress elkaar vaak bijten. Waarom ‘gewoon even doorzetten’ averechts werkt bij een gevoelig brein. En vooral: hoe je daar mild en praktisch mee omgaat.
Geen oordeel, geen push – maar slimme, zachte stappen terug naar beweging.

In het kort: Hoe beïnvloedt stress je motivatie, en wat kun je eraan doen?

Stress saboteert je motivatie door je brein in overlevingsstand te zetten. Hierdoor kun je moeilijk starten, plannen of in actie komen. Door je stresssysteem beter te begrijpen en te reguleren, kun je met zachte stappen weer in beweging komen – zonder jezelf te forceren.

Laten we eerst iets rechtzetten: het ligt niet aan jou. Echt niet.

Motivatie is geen constante. Het is een kwetsbaar proces dat beïnvloed wordt door je omgeving, je gemoedstoestand en je stressniveau. En juist daar gaat het vaak mis bij mensen met ADHD, ADD of HSP. Als je vastloopt, denken mensen vaak: “Misschien wil je het niet genoeg.” Maar dat is een hardnekkig misverstand. Motivatie is bij ADHD geen constante stroom. Het is een dans tussen je zenuwstelsel, je dopaminesysteem en je stresssysteem. Vooral als je systeem overbelast is, blokkeert de brug tussen willen en doen. In "ADHD en verlamming" leg ik uit hoe deze blokkade ontstaat en waarom je lichaam letterlijk op de rem trapt. Het gaat hier niet om uitstelgedrag, maar om een diepere vorm van beschermingsgedrag.

Meer hierover lees je ook in "Waarom je hoofd altijd aan staat", waarin ik uitleg hoe continue alertheid je systeem uitput.

Stress ondermijnt je motivatie op drie fronten:

1. Cognitief: je executieve functies (zoals starten, plannen, stoppen) worden minder scherp.

2. Emotioneel: je raakt sneller overweldigd, wat verlamming veroorzaakt.

3. Fysiologisch: je brein gaat in ‘overleven’, waardoor lange termijn denken en nuance verdwijnen. Het gevolg? Je weet wat je moet doen – maar je systeem zegt: "nu even niet."

Ook perfectionisme versterkt je stressreactie en blokkeert vaak de eerste stap. In het blog over "Perfectionisme bij ADHD" lees je hoe uitstel en zelfkritiek elkaar versterken – en hoe je dat patroon doorbreekt.

Wat begint als lichte stress – een volle inbox, een lastige taak, sociale verwachtingen, kan snel uitgroeien tot een interne storm. Een negatieve gedachte ("Ik moet dit nu doen") wordt een oordeel ("Waarom krijg ik dit niet voor elkaar?"), en voor je het weet zit je in een spiraal van stress, zelfverwijt en verlamming.

Dit is de stress-loop:

1. Startdruk: je moet iets doen.

2. Spanning stijgt: je merkt dat je niet in actie komt.

3. Oordeel volgt: "Zie je wel, ik faal weer."

4. Stress neemt toe: je lijf reageert met onrust, spanning, vermijding.

5. Motivatie daalt: je verlamt of vlucht.

6. Nieuwe startdruk… en de cirkel is rond.

Herkenbaar? Dan is het tijd om uit die loop te stappen.

In het blog over "Stemmingswisselingen bij ADHD" lees je hoe stemmingen kunnen omslaan onder druk – en wat je kunt doen om die emotionele schommelingen op te vangen zonder jezelf kwijt te raken.

Wanneer je vastloopt, denken veel mensen: "Het zit tussen m’n oren." Maar wat als het juist in je lijf zit? Interoceptie is het vermogen om signalen uit je eigen lichaam waar te nemen – zoals honger, hartslag, ademhaling of spierspanning. Bij mensen met een neurodivergent brein (zoals ADHD, HSP of autisme) werkt dit vaak anders zo laat dit onderzoek ook zien: ze voelen lichamelijke signalen juist minder goed of juist té sterk, wat invloed heeft op stressregulatie en motivatie. Bij stress neemt je interoceptieve gevoeligheid af – je voelt minder goed wat je nodig hebt. Terwijl dat juist cruciaal is voor motivatie. Je hebt afstemming nodig op jezelf, niet nog meer moeten.
Daarom werkt wilskracht op lange termijn vaak niet. Het is geen kwestie van ‘even doorzetten’. Je brein heeft ruimte nodig om weer te kunnen schakelen. Je lijf heeft veiligheid nodig. Je systeem heeft rust nodig. Het blog over "Structuur en ritme" laat zien hoe zachte structuren houvast geven, zonder je creativiteit te blokkeren.

En als je vastloopt, dan helpt "Discipline en stressmanagement" je om op een andere manier naar doorzetten te kijken: minder pushen, meer luisteren.

Voor wie zijn motivatie wil versterken met diepe waarden, is "Zingeving met ADHD" een waardevolle aanvulling.

Hoe kom je weer in beweging, zonder jezelf op te jagen?

1. Mentaal spoor: normaliseer je gedachten

• Herken je stress-loop. Zeg letterlijk: “Ah, ik zit in de loop. Dat is oké.”

• Benoem wat je denkt zonder oordeel: "Ik denk dat ik faal – maar dat is slechts een gedachte."

• Gebruik een mild mantra: "Ik doe wat ik kan, en dat is genoeg voor nu."

2. Emotioneel spoor: reguleer je zenuwstelsel

• Adem drie keer bewust in en uit.

• Beweeg kort: loop 2 minuten buiten, rol je schouders, schud je armen los.

• Voel je lichaam. Waar zit spanning? Waar voel je contact met de grond?

3. Praktisch spoor: kies de eerste haalbare stap

• Vraag jezelf: "Wat voelt nu wél mogelijk?"

• Formuleer een 2-minuten-microdoel. Iets wat je meteen kunt doen, zonder oordeel.

• Zet een timer en begin. Niet perfect – gewoon begonnen.

Het blog over "Zelfbeeld bij ADHD" helpt je om je innerlijke criticus te verzachten – zodat je ruimte maakt voor actie vanuit zelfcompassie.

Als visueel denken je helpt, dan kan een simpele visuele planning een wereld van verschil maken. In "Visueel plannen bij ADHD" ontdek je hoe je met kleur, vorm en structuur je brein ondersteunt zonder te overvragen.

Stress hoeft geen vijand te zijn. Het is een signaal. Een boodschapper die zegt: "Hé, er is iets aan de hand." Door die signalen te leren lezen, kun je je systeem beter ondersteunen.

Dat betekent niet dat je alles onder controle moet hebben. Maar wel dat je jezelf leert kennen. Dat je ontdekt wat werkt voor jou. En dat je leert vertrouwen op jouw ritme, jouw grenzen, jouw manieren van starten. Wil je ontdekken hoe stress zich uit in je lijf? Dan kan het blog over "Lijf en gevoel" je helpen om beter te luisteren naar je lichaam.

Je hoeft niet te vechten tegen stress. Je kunt leren samenwerken met je systeem.

Jouw motivatie is niet gebroken. Je brein werkt gewoon anders – en dat vraagt om andere strategieën. In mijn coaching werk ik met leiders, ondernemers en professionals met een neurodivergent brein. We bouwen samen aan rust, ritme en regie.

Zit jij vast in je motivatie-loop? Dan is dit het moment om je systeem beter te leren begrijpen. Wil je samen ontdekken wat voor jou werkt? Plan dan een match call in – ik denk graag met je mee. Daarom heb ik een aantal trainingen ontwikkeld binnen het programma Get a Grip: voor meer grip op stress, relaties, prestaties, resultaat en gevoel. Wil je verder verdiepen of begeleid worden in jouw proces? Dan kun je ook met mij samenwerken. Neem gerust contact op – ik denk graag met je mee.

Klaar om door te pakken en wil je met verkennen wat de uitdagingen in jouw leven zijn?

Boek nu een match call en we bespreken hoe een coachtraject met mij er uit ziet.