Welke impact heeft ADHD op je relatie – en hoe ga je daarmee om?

Relaties zijn voor iedereen uitdagend.

En als je ADHD of HSP hebt, komen daar patronen bij die je vaak niet eens doorhebt – maar die wel veel invloed hebben op hoe je samenleeft, communiceert en verbindt.

Veel mensen met ADHD voelen zich in relaties, en eigenlijk in alle sociale interacties, vaak 'te veel' of juist afwezig. Dat gevoel van 'niet goed genoeg zijn' kan overal opspelen: op werk, op school, met vrienden, in groepen en juist ook bij die ene partner die zo belangrijk voor je is. En precies daarom vraagt het bewustzijn en communicatie.

Dit blog gaat niet over schuld. Het gaat over bewustzijn en handelen. Over jouw invloed.

En over wat jij kunt doen om je relatie sterker te maken, zonder jezelf te verliezen.

Uit mijn ervaring met cliënten merk ik dat bewustwording het verschil maakt in verbinding.

In het kort: Welke impact heeft ADHD op je relatie – en hoe ga je daarmee om?

ADHD beïnvloedt relaties vaak onbewust. Door patronen te herkennen, open te communiceren en je eigen gedrag beter te begrijpen, kun je de verbinding versterken. In dit blog lees je hoe jij als ADHD'er je relatie kunt verbeteren zonder jezelf kwijt te raken.

Kleine noot vooraf:
In dit blog gebruik ik voor de leesbaarheid vaak 'zij' als ik het over je partner heb. Waar 'zij' staat, kun je net zo goed 'hij' lezen. ADHD komt voor in alle vormen en genders — en de dynamiek die ik beschrijf kan in elke relatie spelen.

Dit blog is voor mensen die ADHD hebben en een relatie. In mijn andere blog schreef ik voor de mensen die een relatie partner met ADHD hebben.

Misschien herken je dit? Je bent in gesprek met je partner, maar je hoofd dwaalt af.

Niet omdat je niet geeft om wat ze zegt, maar omdat je aandacht wegglijdt zonder dat je dat wil. Of je reageert snel, kortaf of geïrriteerd – omdat je overprikkeld bent, terwijl zij alleen maar een simpele vraag stelde. Je stelt iets uit wat je beloofd had te doen.

Niet uit onwil, maar omdat het gewoon niet lukt om te beginnen.

En als je eraan denkt, voelt het als een enorme berg. Ondertussen voelt zij zich alleen gelaten. Zeker als het gaat om huishoudelijke taken of dingen waar je partner op rekent, zorgt dit voor frustratie. Je partner moet dan steeds bijsturen of het overnemen, terwijl jij zelf ook baalt dat het niet lukt. En misschien herken je het ook: je wordt boos op jezelf, straft jezelf mentaal hard. Wellicht ben je gewoonweg een ADHD'er met verlamming op dat moment. Voor je partner lijkt dat misschien overdreven, waardoor je je nog onbegrepen voelt. Op zo'n moment is het niet de oplossing dat je partner zegt ‘waarom doe je dit nu?’, maar juist steun biedt: ‘je hoeft niet zo hard voor jezelf te zijn – ik zie dat je je best doet.’ Soms ben je zo druk in je hoofd dat je niet ontspant.

Zelfs in je vrije tijd ben je opgefokt, alsof je iets moet doen. Dat geeft afstand.

Jij lijkt afwezig. Zij voelt zich buitengesloten. Je hoort wat ze zegt, maar je luistert niet echt. Je hoofd is allang ergens anders. En dat komt over alsof je haar niet serieus neemt.

Alsof jij er niet echt bent. Stel je voor dat het andersom is. Jij vertelt iets, en je partner hoort je niet. Reageert lauw. Of vergeet het meteen. Dan voelt dat als desinteresse.

En dat is precies wat je partner ook kan ervaren.

Misschien ben je ambitieus, zelfstandig, ondernemend. Je hoofd zit altijd vol.

Zelfs als je samen op de bank zit, ben je bezig met het volgende project, het volgende plan. Je partner voelt dat. Jij bent fysiek aanwezig, maar mentaal ergens anders.

Dat geeft afstand. Of je trekt je juist terug. Je stelt je afhankelijk op.

Je wacht tot de ander initiatief neemt. Maar dat maakt je partner onzeker.

Alsof alles op zijn of haar schouders terechtkomt. In beide gevallen gebeurt er iets: de balans raakt zoek. En de verbinding wordt dun. Niet omdat je niet geeft.

Maar omdat jij vaak zo opgeslokt wordt door je hoofd of je gevoel, dat er weinig ruimte overblijft voor de ander.

Het begint met één vraag: is deze relatie het waard om voor te vechten?

Als je daar ‘ja’ op kunt zeggen – dan begint ook jouw verantwoordelijkheid.

Als je ADHD of HSP hebt, is het belangrijk dat je helder krijgt: waar heb ik eigenlijk last van? Wat maakt het voor mij lastig om goed te reageren, om af te stemmen, om te luisteren of te ontspannen? Als je dat weet, kun je erover communiceren.

En dat hoeft niet perfect. Gewoon zeggen: “Dit is wat er bij mij gebeurt. Dit is wat ik probeer te doen.” Heb ook een strategie voor als er spanning ontstaat.

Bijvoorbeeld: “Ik voel dat ik volloop, ik neem even afstand – ik ben straks terug.”

Daarmee houd je de verbinding open.

Als je voelt dat je overprikkeld raakt:

Zeg: "Ik zit vol." Of: "Mijn hoofd kan het nu even niet aan."

Als je iets belooft maar het niet doet:

Leg uit waarom. En werk met reminders of routines die wél werken voor jou.

Als je afdwaalt tijdens een gesprek:

Geef het toe: "Sorry, ik haakte even af – wil je het nog eens zeggen?"

Als je dingen persoonlijk opvat:

Adem. Vraag jezelf: is dit echt kritiek, of voelt het alleen zo?

Als je je terugtrekt tijdens een ruzie:

Zeg: "Ik heb een half uur nodig om te kalmeren – dan ben ik er weer."

Als je je niet goed voelt maar het niet kunt duiden:

Zeg: "Ik voel me niet goed, maar ik weet niet waarom."

Als je besluiteloos bent:

Zeg: "Ik weet het niet goed. Help je me kiezen?"

Als je doordramt of controle wilt houden:

Zeg: "Ik merk dat ik de controle niet wil loslaten – help je me even vertragen?"

Als je je niet begrepen voelt:

Zeg wat je wel nodig hebt. Geef een inkijkje in wat er speelt.

Als je denkt dat alles aan jou ligt:

Het gesprek begint met jezelf. Met zelfcompassie.

Dat je erkent dat je iets hebt gedaan wat je liever niet had willen doen.

Dat je accepteert dat je menselijk bent. Dat je jezelf vergeeft en toegeeft dat je opnieuw wilt verbinden met je partner. Je mag leren van dit moment.

Dan kun je ook zeggen: "Ik wil het hebben over wat er net gebeurde.

Dit is wat ik voelde. Dit is hoe ik het zag. En ik heb er spijt van. Hoe was het voor jou?"

ADHD is geen excuus, maar het is wel context.

En als jij leert zien hoe jouw binnenwereld werkt, kun je stap voor stap de buitenwereld soepeler maken. Jij verdient liefde. En je partner ook.

En door bewust te zijn van je gedrag, door eerlijk te communiceren en kleine aanpassingen te maken, kun je die liefde laten groeien. Niet perfect. Maar wel oprecht.

Plan gerust een match call.

Jij mag dit op jouw manier doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.