ADHD bij vrouwen – Waarom het jarenlang onzichtbaar blijft

ADHD bij vrouwen blijft vaak onzichtbaar en wordt daardoor gemist.

Toch zijn er duidelijke signalen: snel overweldigd zijn, moeite met focussen, emotionele schommelingen en chronische vermoeidheid.

Vraag je je weleens af waarom het leven voor jou zóveel meer lijkt te vragen?

Of waarom jij je steeds weer verliest in piekeren, uitstelgedrag of perfectionisme — terwijl anderen het moeiteloos lijken te doen?

Misschien heb je ooit gedacht: "Zou ik ADHD of ADD kunnen hebben?"

Maar schoof je die gedachte weer weg.

Vooral bij vrouwen wordt ADHD vaak laat of helemaal niet herkend.

Het zit immers niet altijd in druk of storend gedrag, maar juist in wat er vanbinnen gebeurt.

Toch kan het veel verklaren.

In dit blog lees je hoe ADHD bij vrouwen zich vaak anders en subtieler uit, waarom het daardoor lastig te herkennen is, en vooral: wat je kunt doen als je jezelf hierin herkent.

Het begint vaak met twijfel. Aan jezelf. Aan je rol als moeder, partner, collega, leidinggevende – maar vooral als mens.

Je stelt vragen die je maar niet beantwoord krijgt:

Waarom ben ik zó moe?

Waarom vergeet ik dingen?

Waarom voelt alles als teveel?

Je wil zo graag gewoon goed functioneren, maar het lijkt alsof je steeds tekortschiet.

En het verwarrende is: je kunt het niet goed verklaren. Want dit ben jij toch niet? Je bent slim, toegewijd, zorgzaam.

En toch voelt het alsof je faalt op alle fronten. Alsof jij het probleem bent.

Wat als dat niet zo is? Wat als er meer speelt?

Wat als dit geen karakterfout is – maar iets dat al die tijd over het hoofd werd gezien?

Bij jou ziet het er misschien ook niet uit als “druk en chaotisch”.

Bij jou zit het vanbinnen. Verborgen. Stil.

Misschien meer als verdriet.

Als eindeloos twijfelen.

Als steeds weer tegen jezelf zeggen:

"Ben ik lui?

Waarom stel ik alles uit?

Waarom lukt het me niet om gewoon te doen wat ik moet doen?"

En daarachter die nog hardere gedachte:

"Misschien ligt het gewoon aan mij. Misschien ben ik zwak."

Misschien denk je dat je geen doorzettingsvermogen hebt. Dat er iets mis is met jou.

Dat jij faalt — als vrouw, als moeder, als partner, als mens.

Of misschien herken je dit:

Dat je hoofd nooit stil is. Dat je continu onrust of angst voelt.

Dat je soms somber bent, zonder dat je precies weet waarom.

Je hoofd is vol.

Je energie is op.

Je bent zo gevoelig voor prikkels, geluiden, licht... en voor afwijzing.

Misschien merk je dat je relatie met eten, je lichaam of jezelf ingewikkeld is geworden.

Dat je je constant vergelijkt met anderen.

Met die 'normale vrouwen' die het allemaal lijken te redden.

En jij? Jij voelt dat je tekortschiet.

Dat je er niet echt bent. Niet als moeder, niet als partner, niet op je werk.

En toch ga je maar door.

Met zorgen. Met presteren. Met managen. Zonder pauze. Zonder hulp.

Terwijl vanbinnen die ene vraag steeds luider wordt:

"Hoe lang houd ik dit nog vol?"

ADHD bij mannen uit zich bij vrouwen vaak anders.

Waar mannen eerder opvallen door druk, impulsief of storend gedrag, is dat bij vrouwen meestal niet het geval.

Jij leert al vroeg om je aan te passen.

Om je gevoelens in te slikken. Om vooral niet lastig te zijn.

Daardoor keert ADHD zich vaak naar binnen. Het wordt een stille strijd.

Dat betekent niet dat het minder zwaar is. Alleen minder zichtbaar.

Bij vrouwen zie je vaker:

• Piekeren en overanalyseren

• Uitstelgedrag en moeite met opstarten

• Perfectionisme en faalangst

• Overgevoeligheid voor prikkels en afwijzing

• Somberheid of angst, vooral als dingen niet lukken

Bij mannen is ADHD vaak 'doen en reageren'.

Bij vrouwen is het vaak 'denken en invreten'.

En precies dát zorgt ervoor dat het zo vaak gemist wordt.

ADD is een subcategorie van ADHD.

Het valt onder dezelfde paraplu, met dezelfde kern: moeite met aandacht, focus en zelfregulatie.

Of je nu man of vrouw bent, ADHD betekent dat je brein anders werkt.

Het filtert prikkels minder goed, springt sneller van de hak op de tak en heeft moeite om tot rust te komen.

Zowel mannen als vrouwen kunnen worstelen met:

Onrust en overprikkeling

Moeite om overzicht te houden

Impulsiviteit (al uit zich dat vaak anders)

Emotionele uitbarstingen of juist blokkades

Snel overweldigd zijn door dagelijkse verantwoordelijkheden

Het grote verschil zit vaak in hoe het eruitziet en hoe je ermee omgaat.

Maar de kern? Die herken je vaak terug, ongeacht of je man of vrouw bent.

ADHD is ADHD. Alleen de vorm verschilt.

Benieuwd hoe dit zich bij mannen vaak anders en soms juist opvallender uit?
Daarover schreef ik meer in het blog: "ADHD bij mannen".

Vraag jezelf eens af.

Wie is jouw grootste criticus?

Grote kans dat je meteen denkt: "Ikzelf."

Dat stemmetje in je hoofd is er altijd.

Het fluistert — of schreeuwt — dat je meer moet.

Beter. Sneller. Rustiger. Vrolijker. Slanker.

Falen? Geen optie.

En toch voelt het alsof je dat steeds doet.

In jouw ogen faal je… op alles.

Op je werk.

In je relatie.

In hoe je eruitziet.

In je moederschap.

Je kijkt in de spiegel en wat je ziet?

Geen krachtige vrouw die elke dag weer opstaat en doorgaat.

Nee. Je ziet tekortkomingen. Iemand die vergeetachtig is.

Die dingen laat liggen. Die te moe is. Te veel eet. Te weinig sport.

Elke misstap — hoe klein ook — wordt bewijs.

"Zie je wel, ik ben gewoon niet goed genoeg."

Maar weet je wat er echt gebeurt?

Je probeert je staande te houden in een wereld die niet snapt hoe jouw hoofd werkt.

Je probeert te voldoen aan verwachtingen die nooit voor jou gemaakt zijn.

En dat vreet energie. Dat put uit.

En dat laat sporen na. Hoe je hier mee om kan gaan, kan je in dit ADHD relaties tips blog lezen.

Als vitaliteitskundige kijk ik naar het geheel: biologisch, psychisch en sociaal.

En op dat biologische vlak speelt bij vrouwen iets wat zelden genoeg aandacht krijgt – de hormonale aansturing.

Bij vrouwen heeft hormonale disbalans een enorme invloed op hoe je je voelt.

Zeker tijdens de menstruatiecyclus merk je dat. Emoties die sterker worden. Stemmingswisselingen die plotseling opduiken.

Een gevoel van instabiliteit dat niet te verklaren lijkt.

En als er dan ook nog een disbalans is in de drie belangrijkste hormonen – oestrogeen, progesteron en testosteron – dan is dat funest voor je stemming, energie en focus.

En stel je dan voor: je hebt al ADD of ADHD, met alle overprikkeling, chaos en vermoeidheid die daarbij horen.

Dát in combinatie met hormonale schommelingen?

Dan kan het leven voelen als een constante overlevingstocht.

Van binnen stormt het – terwijl de buitenwereld niets ziet.

Soms is het moeilijk te zeggen wat er precies speelt.

Want veel klachten overlappen. Concentratieproblemen, vermoeidheid, stemmingswisselingen, uitstelgedrag – dat kan passen bij ADHD, maar ook bij depressie, burn-out of hormonale disbalans.

Ik ben geen arts of psychiater. Ik stel geen diagnoses.

Maar wat ik wél kan doen, is helpen bij het krijgen van helderheid. Niet door een label op te plakken, maar door samen te kijken naar de patronen, de klachten, en wat jij nodig hebt om weer grip te krijgen op je leven.

Twijfel je of er meer speelt dan alleen drukte of stress?

Dan raad ik je aan om daar duidelijkheid over te zoeken via een officiële screening of gesprek met een medisch professional.

Zeker als je overweegt om medicatie te gebruiken – ook dat hoort thuis bij een psychiater.

Wil je daarentegen gewoon aan de slag met wat je nú voelt, zonder dat je per se een label nodig hebt?

Dan ben je bij mij aan het juiste adres.

Je wilt graag verbinding. Maar het lukt niet altijd.

Je zegt soms dingen te impulsief. Of je trekt je juist terug omdat alles je te veel is.

Je mist signalen. Of piekert achteraf dagenlang over wat je zei of hoe je overkwam.

Vrouwen met ADHD worstelen vaak met sociale overprikkeling en afwijzingsgevoeligheid.

Je voelt je schuldig als je je terugtrekt.

Maar als je jezelf forceert om aanwezig te zijn, raak je uitgeput.

Het lijkt alsof je het nooit goed kunt doen — en dat vreet aan je.

Je weet wat je moet doen.

Maar starten? Dat lukt gewoon niet.

Je schuift het voor je uit.

Wacht op het perfecte moment. Of denkt dat je eerst rust moet hebben.

Voor je het weet, is het te laat. En voel je je schuldig en waardeloos.

Maar dit is geen kwestie van niet willen.

Vrouwen met ADHD raken vaak verlamd door overweldiging en perfectionisme.

Alles lijkt tegelijk belangrijk. En dus doe je... niets.

Niet omdat je niet geeft om wat moet gebeuren, maar omdat het je simpelweg teveel wordt.

Je wilt rust. Even niets. Maar zodra het stil wordt, gaat je hoofd aan.

To-do lijstjes. Dingen die je vergat. Wat je anders had moeten doen.

Je hersenen lijken geen uitknop te hebben. En dus blijf je doorgaan.

Dat voelt niet alleen vermoeiend, het is dat ook.

Voor vrouwen komt daar nog eens bovenop dat je vaak denkt dat je altijd 'aan' moet staan — als moeder, partner, vriendin, werknemer.

Rust nemen voelt niet als een optie.

En daardoor kom je helemaal niet meer uit die overdrive.

Je kunt lang doorgaan. Te lang.

Je bent een kei in jezelf pushen, verantwoordelijkheden dragen en 'gewoon doorgaan'.

Tot het op is.

Dan komt de crash.

Je kunt ineens niets meer.

Je bent moe, prikkelbaar of voelt je leeg.

Dat is geen teken dat je faalt. Het is een teken dat je al die tijd over je grens ging.

Vrouwen met ADHD herkennen vaak niet dat ze richting een shutdown gaan.

Je lijf en hoofd trekken aan de noodrem.

Wat helpt?

Eerder pauzeren.

Vaker nee zeggen.

Mild zijn als je op bent.

En vooral: erkennen dat uitvallen geen falen is — maar een signaal dat het anders mag.

Als vrouw met (misschien) ADHD heb je het vaak niet eens door.

Je past je continu aan.

Aan de verwachtingen op je werk.

Aan wat er van je gevraagd wordt als moeder of partner.

Aan sociale situaties waarin je niet te veel wilt opvallen of lastig wilt zijn.

Je lacht. Je zet door. Je maakt lijstjes. Je zegt ja, terwijl je eigenlijk nee bedoelt.

Want zo hoort het toch?

Zo doen andere vrouwen het ook. Of lijken ze het te doen.

En ondertussen?

Loop jij op je tenen.

Voel je je constant tekortschieten.

Word je moe van de toneelstukjes en van het pleasen.

Maar stoppen voelt spannend.

Want wie ben je nog als je niet meer voldoet?

Wat als anderen zien dat je chaotisch bent?

Dat je het eigenlijk niet allemaal trekt?

Dat je soms vergeetachtig bent?

Dat eeuwige aanpassen lijkt de enige manier om mee te kunnen doen.

Maar het is ook wat je uitput.

Weten dat dit typisch is voor hoe ADHD zich bij vrouwen uit, is de eerste stap.

Je hoeft niet altijd aan te staan.

Je mag leren om meer jezelf te zijn — zonder jezelf op te offeren.

ADHD bij vrouwen is niet alleen maar “chaos” of “vergeetachtigheid”.

Het zit vaak dieper. En het is vaak stiller.

De grootste uitdagingen die ik zie — en die veel vrouwen herkennen — zijn deze:

• Continue innerlijke onrust — je hoofd draait altijd, ook als je lichaam moe is.

• Overdenken en piekeren — eindeloos scenario’s afspelen en twijfelen aan je keuzes.

• Uitstelgedrag en verlamming — weten wat je moet doen, maar gewoon niet kunnen beginnen.

• Emotionele intensiteit en gevoeligheid — snel geraakt, snel overweldigd en moeite om je emoties te reguleren.

En dan... dat knagende gevoel dat je het nooit goed genoeg doet.

Dat je achterloopt. Dat anderen het beter voor elkaar hebben.

Dat jij telkens weer tekortschiet, hoe hard je ook je best doet.

Als je dit allemaal leest, kan het zwaar voelen.

Die eindeloze gedachten die maar blijven komen.

De twijfel of je het allemaal wel goed doet.

Het gevoel dat je faalt als moeder, partner of collega.

En soms dat moment waarop je gewoon niet meer kunt.

Maar er is ook iets wat je mag weten: Je bent niet alleen.

Dit is geen teken dat jij tekortschiet.

Dit is hoe het werkt als je leeft met ADHD — zeker als vrouw.

Hoe ingewikkeld en verwarrend het soms ook is: er valt wél iets aan te doen.

Niet om jezelf te veranderen of nóg harder je best te doen.

Maar om te leren hoe je anders met je brein kunt omgaan. Om milder te worden voor jezelf.

En om stap voor stap meer grip te krijgen op die delen van je leven waar het nu schuurt.

Dat vraagt geen ijzeren discipline of nóg strakkere lijstjes.

Het vraagt vooral om bewuster omgaan met je patronen, je emoties en je energie.

Daarom bied ik geen 'quick fixes', maar wel concrete trainingen die je op jouw tempo ondersteunen.

Afhankelijk van waar jij nu het meeste last van hebt, kun je instappen waar het voor jou begint.

Bij vrouwen met ADHD zijn emoties vaak intens en overweldigend.

Soms voel je dat het gewoon te veel is. Ook wel bekend als ADHD verlamming.

Een opmerking, een onverwachte wending in je dag, of simpelweg alle kleine dingen die opstapelen.

Je reageert.

Je schiet vol. Of je sluit je juist helemaal af.

En daarna... komt het schuldgevoel.

"Waarom kan ik dit niet gewoon normaal?"

"Waarom ben ik zo intens of zo labiel?"

Schaamte. Schuld. Zelfafwijzing.

Je wijst jezelf af om hoe je voelde en hoe je reageerde.

Wat je dan vaak hoort van vrouwen is dit:

"Ik wist dat ik overdreef, maar ik kon het niet stoppen."

"Het voelde alsof ik mezelf kwijt was en daarna alleen nog spijt had."

Dit is geen zwakte.

Het is hoe jouw brein emoties verwerkt als het overprikkeld en uitgeput is.

Je hoeft het niet allemaal tegelijk te veranderen.

Kies wat nú voor jou het verschil kan maken.

En weet: hulp vragen of stappen zetten betekent niet dat je zwak bent — het betekent dat je kiest om vriendelijker en bewuster met je brein om te gaan.

Wil je leren hoe je die overstroming eerder herkent en beter reguleert?

In de training "Grip op gevoel" leer je hoe je je emoties niet onderdrukt, maar wél beter stuurt.

En voor wie merkt dat stress vaak de aanjager is van die emotionele uitbarstingen of complete leegloop, is de training "Grip op stress" een waardevolle aanvulling.

Samen zorgen ze ervoor dat emoties je niet langer overspoelen — maar een signaal worden waar je mee om kunt gaan.

Als je ADHD hebt, en je worstelt met prikkels, emoties en communicatie, dan raakt dat je relaties.

Zeker de meest nabije. Je partner. Je gezin. Je vrienden.

Misschien herken je dit:

Je wilt het goed doen. Je wilt zorgen, luisteren, aanwezig zijn.

Maar soms is het gewoon te veel.

Je trekt je terug.

Je reageert kortaf. Of je vergeet simpelweg wat je had afgesproken.

En daarna? Die negatieve gevoelens van schaamte of schuldgevoel.

"Waarom lukt het me niet gewoon?"

Toch heb je ook invloed.

Niet door nóg harder je best te doen of jezelf weg te cijferen.

Maar door anders te leren kijken naar hoe jouw brein werkt en wat jij nodig hebt.

Door te ontdekken wat er echt gebeurt in die momenten.

Door jezelf serieuzer te nemen.

En door te leren hoe je dat ook kunt delen met de ander — zonder oordeel, zonder jezelf kleiner te maken.

Relaties zijn niet altijd makkelijk met ADHD.

Maar ze kunnen wél beter worden als je snapt wat er speelt.

Wil je daar praktisch mee aan de slag?

Dan is de training "Grip op relaties" een mooie start. Hier leer je hoe je vanuit rust en helderheid in verbinding kunt blijven — ook als het spannend of ingewikkeld wordt.

Misschien herken je jezelf in:

• Moeite met concentratie en focus houden

• Uitstelgedrag en verlamming door overweldiging

• Afleiding of juist vastzitten in hyperfocus

• Snel overprikkeld en emotioneel geraakt zijn

• Zelfkritiek en perfectionisme die je lamleggen

En ADHD staat zelden op zichzelf.

Angst, somberheid, onzekerheid en relatieproblemen — het haakt allemaal in elkaar en versterkt elkaar.

Als vitaliteitskundige én ervaringsdeskundige weet ik hoe het is om te leven met een hoofd dat altijd doorgaat. Ik ben geen vrouw, maar ken wel vrouwen met ADHD.

Zij hebben ook dagen waarop het lijkt alsof je alles aan het lijmen bent — en toch het gevoel hebt dat het nooit genoeg is.

En nee, je hoeft niet al ‘officieel gediagnosticeerd’ te zijn.

Als je jezelf hierin herkent, is dat meer dan genoeg.

Je mag jezelf serieus nemen.

Wil je ontdekken hoe je meer grip krijgt op jouw dagelijks functioneren — op werk, je doelen én je energie?

Dan zijn Training "Grip op resultaat" en "Grip op prestaties" precies wat je nu kan helpen.

Grip op resultaat helpt je om in beweging te komen. Je leert hoe je makkelijker start, overzicht houdt en taken daadwerkelijk afrondt — zonder steeds te verzanden in uitstelgedrag of chaos.

Grip op prestaties is er juist voor als je al vol aan het gaan bent, maar merkt dat het je uitput. Daar leer je hoe je goed kunt blijven presteren, zonder jezelf voorbij te lopen of steeds over je grenzen te gaan.

Samen zorgen ze ervoor dat je niet alleen dingen gedaan krijgt, maar dat het ook op een manier gebeurt die goed voelt en vol te houden is.

Je hebt dit blog gelezen. En ergens... weet je het wel.

Je herkent jezelf.

In de onrust. In de chaos. In de frustratie.

Misschien ook in de boosheid. Of het terugtrekken. Of die schaamte achteraf.

En toch komt dan die ene vraag: "En nu dan? Wat moet ik hiermee?"

Logisch.

Want soms voelt het alsof je vastzit in een eindeloos gevecht.

Waar je nu staat, is ook logisch. Maar waar je heen kunt, bepaal je zelf.

Om die stap makkelijker te maken, heb ik verschillende manieren ontwikkeld waar je nu vrijblijvend mee kunt starten.

Van praktische oefeningen tot verdiepende gesprekken — precies wat je nu nodig hebt, op jouw tempo.

Lees hieronder even door wat ik allemaal aanbied.

In jouw geval is het gratis e-book "De 10 grootste uitdagingen van ADHD en hoe je ze oplost" een mooie eerste stap. Daarmee kun je meteen zelf aan de slag en ervaren wat voor jou helpt.

Of plan direct een match call in om te kijken wat jij echt nodig hebt.